Alle hokjesdenkers bijten in het stof. Vick Schuijlenburg en Lenneke Oostingh racen niet alleen historisch, maar sleutelen ook eigenhandig aan hun Porsche 944 respectievelijk MG B. Tijdens HARC-weekenden kun je ze regelmatig tegen het lijf lopen, en dat zal voorlopig wel zo blijven, want ze overwegen nog niet eens om met iets moderns het circuit op te gaan. Dat is namelijk niet puur genoeg.

Van racedames zijn er al geen dertien in een dozijn, en al helemaal niet van het type dat beide rechterhanden uit de mouwen steekt om het materiaal te servicen op de paddock. “Dat sleutelen heb ik intussen wel in de vingers, en het gaat met de dag beter,” zegt Vick Schuijlenburg, pas 18 jaar jong en toch al aardig ervaren met autotechniek in de meest mechanische vorm. “Dat trekt mij veel meer dan al die moderne systemen, ook om mee te rijden. Ongetwijfeld komt dat doordat ik ermee grootgebracht ben, met een vader die altijd een bedrijf in klassieke Mercedessen heeft gehad. Daar hielp ik als meisje van een jaar of 13, 14 al mee, en op een gegeven moment wees hij op een 450 SLC uit de jaren zeventig. ‘Hoe zou je het vinden om daarmee te racen?’ vroeg hij. Op zichzelf een gaaf idee, en we begonnen samen met het opbouwen ervan, maar ik dacht op een gegeven moment: ‘Wat moet ik er op deze leeftijd mee, terwijl ik nog lang niet mag autorijden?’ In een week dat mijn moeder op vakantie in Spanje zat, kocht mijn vader stiekem een C-Klasse Sportcoupé, en mocht ik die gebruiken voor trackdays en om mijn licentie te behalen. Die 450 SLC leek me een beetje heftig.”

Allerbeste Porsche

De gedachten bewogen zich steeds meer in de richting van een sportwagen uit Zuffenhausen met de motor voorin, zeker na het raadplegen van allerlei bekenden in de racerij bij wijze van mondelinge poll. “Naar mijn oordeel is een 944 de allerbeste Porsche om mee te racen. Door zijn transaxle bereikt hij tot op de milligram een 50-50-gewichtsverdeling. Ik kreeg de gelegenheid om te testen met een aantal serieus goede racewagens, zoals een BMW Compact en een M240i. Die zitten vol knappe technologie, maar heel eerlijk: het historische gebeuren trekt mij veel meer. Oudere auto’s zijn puur, want er zit niks op, waardoor er ook minder stuk kan. Daarnaast heerst tijdens deze evenementen een andere sfeer dan in de moderne racerij, wat ik direct al merkte toen ik twee jaar geleden bij het NK HARC 82-90 begon, waar ik afgelopen seizoen trouwens kampioen in de CT34-divisie ben geworden. Iedereen steekt veel geld, tijd en liefde in zijn klassieker, en vanuit die wetenschap houden we allemaal rekening met elkaar, terwijl het er toch competitief aan toegaat. Verder kom je op de prachtigste circuits, zoals Hockenheim, de Red Bull Ring en de Lausitzring, waar we ’s ochtends niet eens wisten welke lay-out we voorgeschoteld zouden krijgen.”

Met de hand geschilderd
Kans om te verstoffen krijgt de Porsche van Vick Schuijlenburg niet, want ze schrijft zich in voor alle denkbare kampioenschappen, ook in het buitenland. “In het hoogseizoen race ik bijna elk weekend, en het leuke is dat ik in de Duitse Golden Ära Classic Cup als allereerste vrouw ooit aan de start kwam.” Ogenschijnlijk een kostenverslindend avontuur, maar: “Een razend enthousiaste oom – één van mijn grootste supporters – ondersteunt me, en vanuit de zaak thuis beschikken we over alle faciliteiten. Mijn vader en ik hebben de 944 volledig zelf opgebouwd en ook in eigen huis gespoten, terwijl de binnenkant door mij met de hand geschilderd is. Door te leren sleutelen kan ik mezelf op de circuits aardig redden, en dat zorgt vaak voor verbaasde reacties. Soms deel ik de Porsche met mijn vader, die na mij zijn racelicentie behaalde. Eerst leverde hij nog weleens commentaar, en daarom zei ik toen ik hem de cursus voor zijn verjaardag cadeau gaf: ‘Als je slaagt met een lager cijfer dan ik, wil ik dat nooit meer horen.’ Dat gebeurde ook, haha! Nu mag hij af en toe instappen in mijn 944, behalve op het TT Circuit Assen, mijn favoriete baan. Zelf kijk ik al met een schuin oog naar een oudere racewagen, want uiteindelijk wil ik écht historisch gaan rijden. Seventies of sixties, dat lijkt me gaaf.”

Minder bevooroordeeld
Lenneke Oostingh onderschrijft bovenstaande ervaringen met de historische autosport volledig. “Andere deelnemers zijn zo hartelijk en behulpzaam… totdat we de baan op gaan. Dan worden we vijanden, zogenaamd natuurlijk. Weet je wat ik nou zo leuk vind aan de evenementen? Dat je jong en oud vermaakt. Bij vaders en moeders brengen de auto’s herinneringen aan vroeger naar boven, terwijl hun kinderen de modellen nog nooit in het echt hebben gezien. Als vrouw val je natuurlijk op, en de meeste mensen gaan daar goed mee om, maar sommigen stellen vragen als: ‘Kun jij autorijden?’ ‘Race je in een vrouwenklasse?’ ‘Ga je wel een beetje hard?’ Als ik dan antwoord dat ik vorig jaar als achtste eindigde in een kampioenschap met 25 deelnemers, voelen ze zich best een beetje dom, en daar moet ik smakelijk om lachen. Wanneer ze me passeren als ik sta te sleutelen, draaien ze zich soms om en lopen ze terug. De reacties van kinderen vind ik het leukst: ‘Kijk, meisjes kunnen ook stoere dingen doen.’ Ze zijn veel minder bevooroordeeld, en ik begin steeds meer te beseffen dat ze een voorbeeld in mij zien. Dan smelt ik. Overigens heb ik mijn eigen ouders pas later verteld over mijn raceactiviteiten, omdat ik wist dat ze er niet positief tegenover zouden staan. Nu behoren ze tot mijn grootste supporters.”

Rain queen
Sowieso moest de 37-jarige dame die deelneemt aan MG Competitions Holland zich losworstelen van haar omgeving om haar autosportambities de vrije loop te kunnen laten. “Voorheen ging ik al met een gezelschap naar de wedstrijden en leverde ik mijn bijdrage op de paddock. ‘Ik hóór hier thuis,’ dacht ik telkens, maar de heren hielden het niet voor mogelijk dat ik zelf zou gaan deelnemen. Inmiddels heb ik dubbel en dwars bewezen dat ik dat wel kan, ook al reed ik in november 2020 een gehuurde Peugeot 206 in de prak op TT Circuit Assen. In maart 2021 kreeg ik de gelegenheid om in de herkansing te gaan, toen MG B-coureur Rinus Valentijn zei: ‘Waarom probeer je mijn auto niet eens?’ Hij was al achter in de zeventig en gunde het mij, omdat hij mijn enthousiasme proefde. Ik kreeg mijn vuurdoop in de volle regen en hield de woorden van mijn coach in het achterhoofd: ‘Met een fluwelen voet het gas en de rem bedienen.’ Het werkte, en inmiddels noemen de mannen mij ‘the rain queen’. Op een natte baan doen vrouwen het meestal goed, dat weet ik intussen ook van de coaching die ik geef. Ze rijden subtieler. Toch zijn de kerels in het veld wel onder de indruk van het feit dat ik laat rem en in elk gaatje duik.”

De lucht in
Na vele wedstrijden bij MG Competitions Holland, menigmaal op dezelfde evenementen als waar de HARC neerstrijkt, begint Lenneke Oostingh danig vergroeid te raken met de ‘B’ die ze eerst huurde en later kocht van Rinus Valentijn. “Een perfect opgebouwde auto, waarbij ik me extra gelukkig mag prijzen dat hij zoveel kennis van de techniek aan me heeft overgedragen. Ik vind het belangrijk om zoveel mogelijk sleutelwerk zelf te doen, want als je racet op de limiet, wil je zeker weten dat alles goed zit.” Dat werd nog even spannend tijdens de Classic GP in Assen vorig jaar. “Iemand stuurde onverwacht naar binnen, en via zijn wiel vloog ik zo de lucht in. Gelukkig kwam mijn auto op zijn pootjes terecht, maar bij zo’n harde landing lopen onderstel en body veel schade op, dus hoefde ik me afgelopen winter niet te vervelen…” De fanatieke racelady kijkt enorm uit naar haar debuut op Autodrom Most in Tsjechië aankomend najaar, en droomt van optredens op Goodwood en Le Mans Classic, maar óók van het bedwingen van iets vooroorlogs. “Hoe ouder, hoe mooier. In de historische autosport ben je overgeleverd aan de elementen en beleef je de techniek tot op het bot. Spartaans, zo kun je het noemen. Daar het maximale uit halen vind ik waanzinnig.”

Meer informatie: www.harc.nl

Wil jij ons magazine ook lezen? Meld je dan aan via “bestellen” op onze website: www.start84.nl