Race Rentals wekt BRL V6 weer tot leven en ziet cup bij DNRT voor zich

Schuurvondsten. Dan denk je al gauw aan vervallen boerderijtjes in Frankrijk, maar ook in Nederland kun je zulke ontdekkingen doen. Kai Wagenaar Hummelinck stuitte in de loods achter Raceway Venray op een hele batterij silhouetracers van het type BRL V6 en raakte, samen met zijn compagnon Flip van der Valk, zodanig in de ban van het concept dat hij bij de DNRT het idee voor een cup in de week legde. Groen licht volgde snel en nu is het tijd om het verhaal te promoten.

Benelux Racing League
Dat avontuur ligt alweer vele jaren achter ons, maar roept bij Nederlandse autosportliefhebbers nog altijd zoete herinneringen op. Bekende coureurs als Donny Crevels, Jeroen Bleekemolen, Donald Molenaar, Sandor van Es, Jeroen Reijntjes, Nelson van der Pol, Marc Goossens en zelfs voormalig DTM-kampioen Kurt Thiim trokken tegen elkaar ten strijde in een spectaculaire eenheidsklasse, die ontsproten was aan het brein van niemand minder dan Harry Maessen. Nadat hij van 2004 tot en met 2009 de organisatie op zijn schouders had genomen, droeg hij deze in 2010 over aan wat toen nog de Dutch Supercar Challenge heette. Uiteindelijk sloot hij zijn ‘kindje’ weer in de armen en vermaakte de BRL V6-klasse het publiek van Raceway Venray nog een poosje.

Zelfs ondergingen de auto’s een totale metamorfose, om in 2014 als pick-ups op te duiken bij Acceleration – een spraakmakende serie race-evenementen die helaas een vroege dood stierf. Nadien poogde nog weleens iemand de hoogwaardig gebouwde buizenframebolides nieuw leven in te blazen, maar dat leidde tot niets concreets. Althans, tot voor kort, want tijdens de KNAF Testdag cirkelde ineens weer een BRL V6 over Circuit Zandvoort. Voor het eerst sinds heel lange tijd…

Meer mee doen
Kai Wagenaar Hummelinck, kortweg Kai WH, vertelt dat het concept bij toeval op zijn pad kwam. “In het najaar reed ik naar Raceway Venray om een motor van een Nissan 350Z op te halen. Harry Maessen leidde me daar rond en ineens, in een loods, kreeg ik een stuk of vijftien van die BRL V6’s in het vizier. Ze stonden daar in stellingen te verstoffen en ik vond het vreselijk zonde om ze zo te zien wegkwijnen. Al gauw ging het balletje rollen.”

“Ik sprak erover met een klant van mij, Flip van der Valk, waaruit het idee werd geboren om het bedrijf Race Rentals op te richten en onder die noemer incentives voor bedrijven te organiseren, inclusief taxiritten in zo’n auto. We kwamen in contact met de vroegere BRL-monteur Henk Hanssen en zeiden tegen elkaar: ‘Hier moeten we meer mee doen.’ Kennelijk werkte ons enthousiasme aanstekelijk, want na gesprekken met wat mensen, onder wie Dennis Bus, was de weg vrij om te gaan nadenken over het uitrollen van een cup – oftewel een eenheidsklasse – binnen de DNRT. Niet met pick-ups overigens, want we willen geen Amerikaanse toestanden creëren. Gelukkig trof ik bij Harry Maessen in de loods ook de originele polyester kappen naar Ford Mondeo-model aan.”

Hardcore racewagen
Maak niet de fout om de door Weytech (Gerd Weyenberg) gebouwde BRL V6 over één kam te scheren met de andere auto’s die de Nederlandse amateursport bevolken. “Dit is echt een hardcore racewagen in silhouetvorm, van de grond af aan ontworpen voor dit doel,” verklaart Van der Valk. “Hij heeft een buizenframe, een double wishbone-wielophanging rondom, enorm brede 265-banden, een sequentiële versnellingsbak en een gruwelijk betrouwbare vierliter V6-motor, waarvan de oorsprong in de Amerikaanse Ford Explorer ligt. Van nature een saai blok, dat door de preparateur destijds echter heel wild gemaakt is.

Van 330 pk uit zo’n inhoud sla je misschien nog niet steil achterover, maar juist daardoor blijft de boel heel en door de combinatie van een bijna vierkante koppelkromme en een belachelijk lage voertuigmassa van 930 kilo gaat hij als vergif – zelfs als je de Hans Ernstbocht in z’n vier zou nemen.”

Kai WH vult aan: “Gedurende in totaal vijftien dagen testen op het circuit heeft de motor werkelijk geen krimp gegeven, afgezien van een keer een onbenullig startprobleempje. We hoeven ons eigenlijk alleen over de stuurbekrachtiging te buigen, die niet goed opgewassen blijkt tegen de krachten en de weerstand die de wielen ondervinden van de enorme grip. Daar verzinnen we wel een oplossing voor.”

Heeft weinig te lijden
Gevraagd naar zijn ervaringen met het karakter van de BRL V6 zegt Wagenaar Hummelinck: “Hij probeert je te vermoorden. Althans, zo lijkt het, totdat je erachter komt hoe vergevingsgezind hij in feite is. Het intimiderende zit in het feit dat alles geluid maakt. De auto kraakt en piept, en wanneer je het rechte stuk oprijdt, zie je de boel trillen. Zo hoort dat in een echte racewagen.

Je zit ontzettend laag bij de grond, met de motor dertig, veertig centimeter bij je vandaan – heel ver naar achteren geplaatst. Zodanig zelfs, dat de monteur die eraan wil werken eerst de voorruit en het dashboard moet demonteren, wat echter hooguit tien minuten kost. De running costs liggen sowieso heel erg laag, wat in belangrijke mate komt door het geringe gewicht van zo’n auto. Tijdens die vijftien dagen testen hoefden we niet één keer remblokjes te wisselen. Doordat de BRL V6 ontworpen is voor slicks, heeft het onderstel weinig te lijden wanneer je kiest voor de DNRT-banden van Interstate in combinatie met een safe afstelling. Dan redt hij evengoed nog makkelijk 1:55 minuten voor een rondje Zandvoort.”

In 2025 maximaal inzetten
Genoeg over de auto, want we willen natuurlijk vooral weten wat voor plannen Race Rentals er nou precies mee heeft. “Als het aan ons ligt, zetten we in 2026 een sprintcompetitie in cupvorm op bij de DNRT, die zich prima kan vinden in dat idee,” aldus Van der Valk. “Net als vroeger moet de BRL V6 weer een eenheidsklasse worden, met onderling gelijk materiaal.”

Ter promotie van de door hem beoogde raceserie wil Kai WH de eerste klaargemaakte auto, die al van zich deed spreken tijdens de KNAF Testdag in december, in 2025 maximaal inzetten tijdens de wedstrijden. “Sprintdagen en, samen met twee Roemeense coureurs, endurance bij de DNRT, te beginnen op 10 mei aanstaande. Gezien het geringe slijtagepatroon dat wij op basis van de eerste ervaringen verwachten, moet zo’n BRL V6 hartstikke geschikt zijn voor langeafstandsraces.

We willen laten zien dat je vooraan kunt rijden voor een scheet en drie knikkers, vergeleken met BMW’s M3 en dergelijke. Wedstrijdklaar bieden we zo’n auto aan voor 30.000 euro exclusief btw, en zoals gezegd vallen de running costs enorm mee. Voor het onderhoud zullen we samen met de oorspronkelijke bouwers een schema opzetten, gekoppeld aan een urenteller die we in de cockpit van iedere BRL V6 installeren. Ook prettig om te weten: alle mallen voor de body en de rolkooi bestaan nog.”

Kai Wagenaar Hummelinck (links) en Flip van der Valk

V8 uit M3
De BRL V6 kreeg de eigenaren van Race Rentals dermate in zijn greep, dat zij hun plannen direct al breder trekken. Van der Valk: “We hebben inmiddels een team gevormd met enthousiaste vrijwilligers die hun ziel en zaligheid steken in de techniek, de organisatie en de gastvrijheid richting de rijders.

Voor de Supercar Challenge bouwen we een tweede auto op, met zelfs het doel om er in 2026 mee aan de 24 Uur van Zolder deel te nemen. Het wordt een sterk verbeterde versie, die zich op de rechte stukken met GT3’s moet kunnen meten. Vanuit die gedachte vervangen we de V6-motor door een V8 uit een BMW M3 en doen we een beroep op verschillende partners voor verdere ondersteuning.

Zo zal Dutch Shafts van Frederik Veldhuizen een flinke vinger in de pap krijgen op het gebied van aandrijfassen, wiellagers, stuurhuis en wellicht nog andere onderdelen. RS Trade kan ons voorzien van een speciaal ontwikkelde big brake kit en we zien nog volop mogelijkheden tot optimalisatie van de aerodynamica, ook al heeft de auto van oorsprong reeds een vlakke bodem met een kleine diffuser. Idealiter zouden we hem ergens in een windtunnel willen zetten om te bekijken waar eventuele verbeterpunten liggen.” The sky is the limit, zo lijkt het. Een goed concept stelt nooit teleur.

Meer informatie: www.racerentals.nl

Tekst: Aart van der Haagen, foto’s: Thomas Bakker, Jordy Leenders