Het was één van de meest onwaarschijnlijke ontknopingen van het Nederlands kampioenschap karting, afgelopen weekeinde op het circuit van Genk. Kay van Berlo uit Veghel werd kampioen in de seniorenklasse dankzij zijn overwinning in de laatste manche van het seizoen. Ook zijn jongere broer Glenn kende een uitstekend weekeinde in België. Hij werd rookiekampioen bij de junioren, werd vice-kampioen en schreef ook nog eens het dagklassement op zijn naam.
Hij heeft evenveel punten als nummer twee Dennis Tijs, maar omdat Kay (15) het afgelopen jaar een groter aantal overwinningen heeft behaald dan zijn concurrent, ging de titel naar de Brabantse rijder. En dat allemaal dankzij de overwinning in de laatste race van het seizoen. “Het is een rare manier om kampioen te worden”, vond Kay, “maar het maakt deze titel ook mooier dan toen ik kampioen werd in de Minimax-klasse.” Wat de titel extra bijzonder maakt, is dat hij die bovendien als rookie won. Een onwaarschijnlijk knappe prestatie. Zeker ook gezien het feit dat hij nog maar een jaar geleden debuteerde bij de junioren.
De zondag begon al heel mooi voor Kay. De eerste race won hij en zodoende leek hij linea recta op de titel af te stevenen. Helaas ging het mis tijdens de tweede race. Terwijl de rest van het veld om hem heen raasde, kon Kay alleen nog maar vanuit het gras toekijken. Na twee herstarts was zijn bougie vet geslagen en had hij na een paar meter al de strijd moeten opgeven. Dag kampioenschap, zo leek het. “Het is niet te beschrijven wat er dan door je heen gaat. Je werkt er het hele jaar voor om kampioen te worden en dan gebeurt zoiets op zo’n moment.”
Het gevolg was dat de sympathieke Veghelaar de derde en laatste race moest beginnen van de 22ste plek. Hij moest die race ook nog eens winnen om kans op de titel te houden. Een ogenschijnlijk kansloze missie. Maar Kay wilde niet van opgeven weten. “Ik dacht: niks is onmogelijk. Ik ging er niet van uit dat ik zou winnen, maar ik ben er natuurlijk wel voor gegaan.” Makkelijk werd het hem daarbij geenszins gemaakt. Vanwege de regen had de wedstrijdleiding besloten de race in te korten tot tien minuten en twee ronden. “Ik moest risico lopen bij de start om zo snel mogelijk naar voren te komen.”
Dat ging wonderwel goed. Hij verschalkte de ene na de andere tegenstander totdat hij achter leider Rinus van Kalmthout opdook. Toen hij ook die had ingehaald, was het hopen dat die op de tweede plaats zou blijven rijden. Kay: “Als Rinus zou uitvallen, was het klaar voor mij. En toen ik over de finish kwam wist ik niet zeker of het gelukt was, maar toen ik naar de tribune reed, zag ik aan de mensen dat ik kampioen was! Supermooi.”
Eerder was het ook al een uitgelaten Glenn (14) die de trailer van zijn team Hugo Motorsports had opgezocht. Hij had zojuist de dagoverwinning geboekt, het juniorenkampioenschap als vice-kampioen afgesloten en hij was ook nog eens rookiekampioen geworden. “Het was een goede dag”, concludeerde hij droogjes. “Ik moest vandaag voor Tijmen (van der Helm, red.) eindigen om tweede te worden. Dat is gelukt en daar ben ik blij mee. Aan het begin van het seizoen ging het wat minder, had ik pech, maar daarna ging het goed. Ik ben heel tevreden, want dit was eigenlijk nog een leerjaar. Maar volgend jaar moet het dan wel gebeuren, dan wil ik echt kampioen worden. De komende winter ga ik heel veel trainen.”
Zondag werden twee van de races in de regen afgewerkt. Dat was even lastig, erkende hij. “Ik had hier met de BNL nog in de regen gereden, maar ik herinnerde me de lijnen niet zo goed.” Toch was Glenn blijkbaar niet heel erg onder de indruk van de natte omstandigheden. Hij won de race op fraaie wijze.
In de tweede race was het gestopt met regenen. En hoewel de omstandigheden gunstiger waren, het raceverloop was dat zeker niet. Zo kreeg hij bij de start een tikje waardoor hij ver doorschoot en zes plaatsen moest prijsgeven. “Daarna was het lastig terugkomen, want de rijders in de top tien bij de junioren zijn allemaal ongeveer even snel. Uiteindelijk ben ik toch nog naar de tweede plaats gereden. Maar voor werd sterk verdedigd waardoor ik in het vuil terechtkwam en ik in een bocht doorschoot. Daardoor kwamen twee anderen me nog voorbij.”
Maar niet getreurd over die vierde plaats. Hoewel Glenn in race twee Tijmen van der Helm niet was voorgebleven, had hij nog de derde race om zich te verzekeren van de tweede plaats in het kampioenschap. Die race werd overigens ook in de regen verreden. Glenn had een goede start en reed buitenom brutaal naar de koppositie. “In het midden van de race ben ik op safe gaan rijden. Zo ben ik nog beste rookie geworden, en tweede in het kampioenschap.”
Voor Glenn zit zijn seizoen er nu op. Broer Kay wacht nog één mooie uitdaging: de Rotax Max Grand Finals in Italië, later deze maand. Wie weet kan hij daar nog een geweldig slotakkoord aan zijn toch al zo mooie seizoen toevoegen. Kay: “Ik kijk er in ieder geval heel erg naar uit!”
Kay en Glenn van Berlo bedanken hun sponsoren, hun vader en moeder, Billy van de Klundert, Ribert Kuijpers en Wouter Verhoeven voor hun steun in het afgelopen seizoen.
Fotograaf: Bas Kaligis
