De start van de eerste race van de TCR Asia Pacific Cup op het circuit van Melbourne in Australië ging op werkelijk het allerlaatste moment niet door. Terwijl Stan van Oord zich op de startgrid opmaakte voor zijn internationale TCR-debuut tijdens het weekend van de Grand Prix F1 van Australië besloot de wedstrijdleiding de race na lang wikken en wegen toch niet te starten. Een enorme domper voor alle rijders en teams. “We zijn maanden bezig geweest om deelname aan dit geweldige evenement voor elkaar te krijgen. Dan is het natuurlijk zuur dat het niet doorgaat. Aan de andere kant zijn er nu veel heftige dingen aan de hand in de wereld, dan is het rijden van races niet zo belangrijk”, is Van Oord realistisch.
Een kleine week voor zijn debuut in de TCR Asia Pacific vertrok Stan van Oord samen met zijn coach Niels Langeveld en zijn stiefbroer Rick naar Australië. Op dinsdagochtend arriveerden zij in Melbourne, ruim op tijd om het stoeltje in de Audi TCR LMS van zijn team Track Tec Racing te passen en een uitgebreide track walk over het circuit van Albert Park te maken. “Ik ken dit circuit alleen van de race simulaties, dus dan is het wel bijzonder om dit te kunnen doen”, was Van Oord direct enthousiast.
De coureur uit het Nederlandse Woudrichem werd door zijn team met open armen ontvangen. De sfeer was dan ook fantastisch en de verwachtingen hoog gespannen. Tijdens de eerste vrije training op donderdag besloot Stan van Oord zoveel mogelijk tracktime te benutten. “We hadden maar twintig minuten en een ronde kost iets meer dan 2 minuten, dus hebben we geen pitstop gemaakt. Er was ook geen mogelijkheid om met mijn coach of team te communiceren, omdat de F1 zoveel apparatuur gebruikt dat er geen communicatiemogelijkheden waren voor ons. Meters maken was dus het belangrijkste en dat is gelukt.”
Met een zevende tijd in het veld van 22 rijders was Van Oord voor een eerste sessie redelijk tevreden. “Onze afstelling was nog niet optimaal, toch zat ik maar acht tiende van een seconde achter de nummer twee. Echter wel anderhalve seconde achter de snelste rijder, die dus een behoorlijk gat met de rest had geslagen.”
Voor de volgende sessie verwachtte Van Oord nog iets verder naar voren te kunnen komen. Dat positieve gevoel was niet ten onrechte, want deze sessie reed de enige Nederlander in dit competitieve veld de vijfde tijd. “Samen met mijn coach Niels Langeveld hebben we, op basis van zijn enorme ervaring als Audi fabrieksrijder in de FIA WTCR, de auto wat beter kunnen afstellen en dat betaalde uit.”
Zo begon Stan van Oord optimistisch aan de kwalificatie. Met twee nieuwe voorbanden reed hij dit keer de negende tijd en dat was voor allen toch een kleine teleurstelling, al besefte Van Oord dat dit voor een debuut zeker niet slecht is. “Achteraf bleek de bandenspanning niet optimaal, waardoor we een ruime seconde verloren. Met de juiste spanning had een top vijf klassering er zeker in gezeten.”
Na een veelbewogen nacht van donderdag op vrijdag, waarin de berichtgeving rondom het wel of niet doorgaan van de Grand Prix F1 alle kanten opging, bleek de TCR-race wel door te gaan. Goed voorbereid reed Van Oord zijn oranje gekleurde Audi TCR naar de startgrid en daar begon het lange wachten. “Ik had uiteraard mijn telefoon niet bij me en het duurde echt ontzettend lang voor er iets gebeurde. Na ruim een half uur wachten kwam dan toch het vervelende bericht dat de race niet doorging. Na alle opgebouwde spanning natuurlijk een enorme domper”, vertelt Van Oord.
Stan van Oord is uiteraard teleurgesteld, maar realistisch. “Natuurlijk vind ik het ontzettend jammer dat ik niet heb kunnen racen. Maar ik vind het vooral voor mijn vader, die er maanden aan heeft gewerkt om dit voor mij mogelijk te maken, echt een enorme tegenvaller. Maar goed, er komen nog meer TCR Australia evenementen en ik hoop dat, wanneer alle problematiek rondom COVID-19 achter de rug is, op een nieuwe kans. Na het niet doorgaan van Melbourne heb ik sowieso een aantal races in de TCR Australia in het vooruitzicht, met als afsluiting de TCR Bathurst 500, die ik samen met Niels Langeveld hoop te gaan rijden. Ik wil mijn vader, Niels Langeveld en mijn team bedanken dat zij dit mooie avontuur met mij aandurfden en hoop van harte dat we dit binnenkort met mooie races alsnog kunnen voltooien.”
